Isu kerajaan perpaduan atau 'Kerajaan Tanpa
Pembangkang' kembali diperkatakan apabila portal berita Asia Sentinel
melaporkan Anwar mendakwa Najib menerusi bekas Naib Presiden Indonesia, Jusuf
Kalla telah menawarkan kerjasama untuk membentuk Kerajaan Perpaduan antara UMNO
dan PKR.
Isu Kerajaan Perpaduan mula hangat diperkatakan
pada Tahun 2009 apabila Presiden Pas Dato Seri Haji Hadi menawarkan kerajaan
perpaduan kepada Dato Seri Abdullah Badawi selepas gagalnya usaha undi tidak
percaya terhadap Datuk Seri Abdullah Badawi di Parlimen. Cadangan
tersebut telah mendapat maklumbalas yang begitu meluas daripada pelbagai pihak
terutamanya daripada ahli UMNO dan juga ahli PAS. Oleh sebab Kerajaan Perpaduan
merupakan satu konsep yang sangat baru dalam politik Malaysia, maka pelbagai macam
penafsiran yang telah dibuat sama ada pihak yang menyokong dan juga pihak yang
menentang cadangan tersebut. Bahkan berdasarkan maklumbalas yang
diberikan, jelas menunjukkan bahawa sesetengah pihak tidak dapat membezakan
antara Kerajaan Perpaduan dengan Kerajaan Campuran. Apa yang pasti cadangan
pembentukan Kerajaan Perpaduan sangat kabur dan sangat sukar untuk difahami
dari segi bagaimana ianya dapat dilaksanakan dalam realiti politik di Malaysia.
Tidak dapat dinafikan bahawa cadangan Kerajaan
Perpaduan timbul kerana negara telah mengalami kemelut politik yang
sangat hebat selepas tamatnya PRU Ke -12 dan pada masa yang sama negara
menghadapi persekitaran ekonomi global yang sedang merudum. Kejayaan Barisan
Nasional membentuk kerajaan dengan hanya majoriti mudah dalam PRU 12 telah
meletakkan kerajaan Barisan Nasional sebagai sebuah kerajaan yang lemah. Banyak
keputusan-keputusan penting tidak dapat dilakukan kerana ianya memerlukan
sokongan ⅔ undi daripada ahli-ahli parlimen. Walaupun terdapat penyelesaian
bernas yang dikemukakan daripada kedua-dua pihak untuk menyelesaikan setiap
masalah yang sedang dihadapi oleh negara, namun budaya politiking yang bersifat
destruktif daripada kedua-dua pihak telah menyebabkan penyelesaian bernas yang
dikemukakan tidak dapat diteliti dan dibahas dengan sebaiknya demi menghasilkan
penyelesaian yang lebih konkrit.
Budaya politiking yang bersifat destruktif ini
jelas menunjukkan bahawa senario politik semasa sebenarnya berada pada tahap
yang membimbangkan. Perdebatan terhadap sesuatu isu yang sedang melanda negara
antara pihak pemerintah - pembangkang sangat mengecewakan dan tidak menunjukkan
persaingan perdebatan yang sihat tetapi lebih banyak menjurus kepada
budaya ‘menghentam’ antara satu sama lain demi menunjukkan kelemahan dan
keburukan sama ada di pihak pemerintah ataupun dipihak pembangkang,
kedua-duanya sama sahaja. Segala kekuatan yang dimiliki oleh kedua-dua pihak
akhirnya lebih banyak digunakan untuk tujuan tersebut. Tidak ada kesungguhan
yang ditunjukkan oleh kedua-dua pihak untuk mewujudkan sinergi bagi
menghasilkan keputusan dan perancangan yang membawa kebaikan kepada negara.
Oleh yang demikian, pelbagai macam isu yang
sangat kritikal dan memerlukan jalan penyelesaian yang cepat dan efektif tidak
dapat dilakukan, bahkan ianya sering berlanjutan sehingga begitu lama dan juga
sering dijadikan senjata oleh kedua-dua pihak untuk saling ‘menghentam’ antara
satu sama lain sehingga seolah-olah sepanjang masa rakyat hidup dalam
‘peperangan’. Dapat dilihat dan dirasai, kebanyakkan fokus utama kedua-dua
belah pihak lebih banyak dicurahkan untuk ‘berperang’ antara satu sama lain
yang akhirnya memberikan kesan yang tidak baik kepada kehidupan rakyat.
Persekitaran ekonomi global yang merudum juga memberi kesan secara langsung
kepada ekonomi Malaysia. Namun, akibat ‘peperangan’ yang tidak berkesudahan
antara parti pemerintah dengan parti pembangkang, akhirnya formula atau
perancangan yang paling baik tidak dapat diperoleh untuk menghadapi tekanan
ekonomi global tersebut.
Begitu juga dengan pelbagai macam permasalahan yang
sedang menimpa di dalam negara.
Isu jenayah, kesempitan hidup, gejala sosial dan macam-macam lagi yang semakin
hari semakin membimbangkan tanpa ada penyelesaian yang konkrit. Ini disebabkan
oleh kerana ‘peperangan’ diantara kedua-dua pihak masih berlanjutan, maka
segala kepakaran, komitmen, tenaga dan lain-lain sebagainya lebih banyak
digunakan untuk menghadapi ‘peperangan’ tersebut.
Jika ‘peperangan’ ini berterusan maka sudah pasti
negara tidak akan dapat bersedia menghadapi sebarang cabaran daripada luar dan
juga tidak akan dapat menyelesaikan pelbagai masalah didalam negara yang sedang
menimpa. Akhirnya, dikhuatiri negara akan dilanda masalah yang lebih
besar dan sudah pasti memberikan kesan yang buruk kepada kehidupan rakyat
secara keseluruhannya sama ada mereka adalah penyokong kerajaan atau penyokong
pembangkang dan juga mereka-mereka yang berada diatas pagar.
Oleh itu, timbul kesedaran dikalangan kedua-dua
belah pihak bahawa ‘peperangan’ ini harus dihentikan demi kepentingan negara.
Kedua-dua pihak harus mengenepikan agenda parti masing-masing dan mengutamakan
agenda nasional. Maka antara penyelesaian yang difikirkan paling ideal untuk
menyelesaikan ‘peperangan’ tersebut ialah pembentukan Kerajaan Perpaduan.
Namun, persoalan yang paling asas yang perlu dirungkai dan diperincikan
ialah bagaimana cadangan pembentukan Kerajaan Perpaduan dapat direalisasikan. (Baca
: Kerajaan Perpaduan : Adakah Realistik Di Malaysia? ).
Anda Mungkin Juga Meminati:
No comments:
Post a Comment